Over het algemeen wordt een hoest een droge hoest genoemd als deze droog is. Aanvankelijk voelen veel patiënten een zere keel. Dit wordt gekenmerkt door luide, bijna blaffende geluiden bij elke hoest en het ontbreken van slijmafscheiding (onproductieve hoest).

In veel gevallen is een droge hoest een voorbode van een infectieziekte (bijvoorbeeld  verkoudheid  of  bronchitis ). Na verloop van tijd wordt de hoest productief. Totdat er slijm optreedt en er dus verlichting optreedt, zijn ernstige  hoestaanvallen vaak  onvermijdelijk. De droge hoest gaat meestal gepaard met een ontsteking van het neusslijmvlies (loopneus). Door de kou zwelt de neus op en raakt verstopt. Door een verstopte neus ademen de getroffenen vaker door de mond, waardoor de slijmvliezen nog meer uitdrogen en hoestaanvallen worden bevorderd.

Bovendien kan een droge hoest een teken zijn van  bronchiale astma  en kan ook optreden als reactie als  er vreemde voorwerpen  in de luchtwegen aanwezig zijn.

De chip bevat informatie en frequenties die bedoeld zijn om droge hoest te helpen verlichten.